بررسی روشهای نوین تزریق در رسوبات آبرفتی

ساخت سازه در زمینهای آبرفتی همواره با مشکلاتی از قبیل فرسایش درونی، نشست و جابهجایی بیش از اندازه سازه همراه بوده است. امروزه از تزریق به منظور کنترل نشست و بهسازی زمین استفاده میشود. درواقع عملیات تزریق روشی است، که در آن مخیوط دوغاب با اعمال فشار وارد درزه و شکاف سنگ یا خاک میشود. از طرفی دیگر تزریق در زمینهای آبرفتی به دلیل روانگرایی نهشتههای آبرفتی نیازمند دقت و تخصص بالایی می باشد. بدین منظور در اینمقاله روشهای نوین تزریق در رسوبات آبرفتی مورد مطالعه قرار گرفته است.این مقاله به بررسی دو تحقیق شامل مترو سئول و سد چپرآباد پرداخته است. مورد اول از رسوبات آبرفتی عبور کرده و از آنالیز المان محاود به منظورتعیین جابجایی زمین استفاده شده است. الگوی تزریق برای پایدارسازی بخش بالایی آن که در رسوبات آبرفتی واقعشده، سیستم SGR و LW و تزریق اورتان میباشد. در این مورد تزریق باعث کاهش چشمگیر نشست و نفوذپذیری زمین شده است. مورد دوم سد از نوع خاکی و با ارتفاع 44/5 متر ازپی می باشد ساختگاه این سد ازرسوبات ابرفتی با ضخامت ۰۶ متر تشکیل شده و تکیه گاههای آن روی سنگهای آهکی و شیستی پرکامبرین واینفراکامبرین قرارگرفته است. برای تعیین پتانسیل نشت آب از سنگ و تعیین نفوذپییری به ترتیب از آنالیز عددی و آزماایش های برجابهره گرفته و از تیوب مانشت به منظور تزریق در رسوبات آبرفتی استفاده شده است. مطالعات انجام شده برای این مورد نشان داد که استفاده از پرده تزریق مناسبترین روش آبندی پی آبرفتی سد میباشد

کلیدواژه ها:

تزریق ، رسوبات آبرفتی ، الگوی تزریق LW ٬ الگوی تزریق SGR