نقش مددکار اجتماعی در چرخه مدیریت حوادث و بلایا

مددکاری اجتماعی به عنوان یک علم مگنتیت هنر بر اساس دانش نظری و چه با علم رفتار بشری، رفتار سازمانی، سیاست گذاری و تحقیقات اجتماعی نیز تقویت می شود، به ارائه خدمت حرفه ای به تمامی انسان ها، در هر موقعیت و شرایطی که هستند می پردازد. امروز جوامع بشری در ابعاد وسیع تحت تأثیر حوادث طبیعی و غیرطبیعی قرار دارند و جلوگیری از پیامدهای ناگوار این حوادث انتظاری است که به حق از تمام حرفه های یاریگر از جمله مددکاری اجتماعی می رود. از طرفی دستگاه های اداری و مجامع علمی ایران نیز ضرورت آمادگی برای مواجهه با حوادث و بلایا را پذیرفته و بعضا تلاش هایی در این زمینه انجام داده اند. اما این مقاله با مرور منابع موجود در زمینه مدیریت حوادث و بلایا، به طور اختصاصی چگونگی ایفای نقش مددکاری اجتماعی در چرخه مدیریت حوادث و بلایا را بر اساس منشور مددکاری اجتماعی ایران برای بلایا و مدل حمایت و مددکاران اجتماعی بررسی می کند. روش : این مطالعه از نوع مروری بود و در صدد است تا با بررسی و تحلیل مهم ترین منابع و نظرات، جمع بندی روشنی از نقش مددکاران اجتماعی در چرخه مدیریت حوادث و بلایا ارائه نماید. یافته ها: در تمام مراحل چرخه مدیریت حوادث و بلایا شامل پیش بینی، آمادگی، پاسخ دهی و بازسازی، نقش مددکار اجتماعی بر اساس رویکرد مدیریت موقعیتی با تأکید بر لزوم مشارکت شهروندان در قالب اجتماعات محلی و بالا بردن تاب آوری جوامع تشریح شده است. امروز به سبب ارتباطات فردی و غیره فردی داوطلبین محلی و اهمیت آنان در مراحل مختلف مدیریت بحران تأکید بیشتری می شود، مددکاری اجتماعی نیز کار جامعه ای خود را براساس داوطلبان انجام می دهد. در این پژوهش بر این نکته تأکید می شود که شکل دهی اجتماعات محله ای می بایست نخستین مشغله هر دولتی در مدیریت بحران باشد.

کلیدواژه ها:

تابآوری اجتماعی ، چرخه مدیری حوادث و بلایا ، مددکاری اجتماعی ، مدیری موقعتی