ارزیابی منابع انرژی تجدیدپذیر محلی گوناگون مبتنی برGIS (نمونه موردی: ناحیه شیگو از جنوب غربی تایوان)

مسئله تنظیم انتشارات گاز گلخانه ای در کشورهای در حال توسعه یکی از دلایل اصلی کناره گیری ایالات متحده از تصویب پروتکل کیوتو است و این مسئله به منظور کسب اطمینان از اینکه یک خط مشی وضعیت بین المللی قاطع در آینده وجود دارد شایان توجه خاص می باشد، قادر ساختن کشورهای در حال توسعه برای حرکت در جهت سیستم های انرژی کم کربن، امکان پذیری مشارکت آنها در کاهش انتشارات گاز گلخانه ای را افزایش می دهد . این تحقیق منابع انرژی باد ، خورشید، و زیست توده ها در ناحیه روستایی شیگو در جنوب غربی تایوان را از طریق تجزیه و تحلیل مفاهیم ضمنی فنی ، اقتصادی ، محیطی و سیاسی بررسی و ارزیابی می کند تا یک مدل ارزشیابی برای شکل گیری و توسعه منابع انرژی تجدید-پذیر محلی بوجود آورد. روش اتخاذ شده پتانسیل های محلی منابع انرژی تجدید پذیر را با کمک یک سیستم اطلاعات جغرافیایی بر طبق شرایط محلی واقعی ارزیابی می کند و در نظر گرفتن پتانسیل ها و محدوددیت های محلی از قبیل شرایط آب و هوایی ، استفاده از زمین ، و محیط های بوم شناختی را برای بررسی و برآورد امکان پذیر ساخته و به موجب آن ارزیابی دقیق تری نسبت به آنچه که با ارزیابی-ها بر یک مبنای تقریبی امکان پذیر است را میسر می سازد. این نتایج ممکن است به ایجاد یک تصویر تکوینی برای سیستم های انرژی قابل دوام بر اساس منابع طبیعی موجود در محل کمک کند و انتقال و تحول خط مشی های محیطی و انرژی داخلی را در جهت قابل دوام بودن تسهیل می کند.

کلیدواژه ها:

زیست توده ، منابع انرژی ، انرژی تجدید پذیر ، روستای شیکو