تصمیمگیری در سامانههای خود تطبیق توسط مسئله ارضاء محدودیت

خود تطبیقی موضوعی است که به سامانه های نرم افزاری در جهت پاسخگویی به تغییرات محیطی ای که به طور کامل در زمان طراحی شناخته نشده اند، کمک می کند. عدم قطعیت در طول زمان اجرا چالشی است که در هنگام طراحی یک سیستم تطبیقی پویا( DAS ) با آن روبه رو هستیم. سامانه های تطبیقی پویا به طور پیوسته محیط خود را نظارت می کنند و تلاش بر آن دارند که رفتار خود را متناسب با تغییراتی که در محیط رخ می دهد، وفق دهند. تکنیکها و روشهای متفاوتی در مدل نیازها و تصمیمگیری در سامانه های خود تطبیق بکار برده شده است. استراتژی های تحقق هدف اثرات متفاوتی روی نیازهای غیر عملکردی دارند.تصمیمگیری نهایی در انتخاب استراتژی، بر اساس محاسبه زمان تحقق و مجموع احتمالات موفقیت بیشتر در ارضای یک نیازمندی غیر عملکردی است. در این مقاله روش نوینی برای تصمیمگیری به کمک روشCSP ارائه شده است. نتایج ارزیابی نشان دهنده عملکرد بهتر مرحله طرحریزی با روش پیشنهادی در زمان اجرایی و دقت تصمیمات است.

کلیدواژه ها:

سامانه های خود تطبیق ، نیاز غیرعملکردی ، طرح ریزی ، مسئله ارضای محدودیت