بررسی هنر کاشیکاری دورهی تیموری با تکیه بر مسجد گوهرشاد مشهد

دورهی تیموری یکی از پر رونق ترین دورههای هنر اسلامی است و حمایت حاکمان و امرای تیموری از انواع هنرها تأثیرقابل توجهی در رشد و رواج هنر و فرهنگ و ادبیات در آن عهد گذاشته است. این نوشتار درصدد است تا با مطالعهی یکی از شاخصترین بناهای عصر تیموری – مسجد گوهرشاد مشهد- به بررسی ویژگیهای هنر کاشیکاری در این دوره بپردازد. دورهی اوج کاشیکاری را به جرات میتوان دورهی تیموری دانست و گواه این مدعا آثار برجای مانده از این دوره است. فن رایج در این هنر در زمان تیموریان فن کاشی معرق بوده که بر اندام آثار معماری خود نمایی میکند و در مسجد گوهرشاد نیز بهعنوانشیوهی اصلی کاشیکاری بهکاررفته است. نقوش مورداستفاده نیز از تنوع قابلملاحظه ای برخوردار است. در مسجد گوهرشاد سه گروه نقش شامل نقوش هندسی، نقوش گیاهی شامل انواع اسلیمیها و ختاییها و نقوش کتیبهای در رنگهای لاجوردی، فیروزهای، نخودی، قهوهای و سبز وجود دارد که در تلفیق با یکدیگر نقشهای بسیار پیچیدهتری را به وجود آورده اند که نشان از تبحر خالقان خود دارند.

کلیدواژه ها:

کاشیکاری ، تیموری ، مسجد گوهرشاد ، معماری ، نقش