بررسی سنت گرایی معماری ایران در سکونت با توجه به اقلیم گرم و خشک

انسان همواره در طول تاریخ سعی می نماید به منظور ایجاد سرپناهی امن برای سکونت، آن را با محیط پیرامون خود هماهنگ سازد تا بتواند شرایط مناسبی را برای ادامه حیات خویش ایجاد کند و درحقیقت شرایط جغرافیایی، اقلیمی نیز در شکل گیری این فضای زیست، دخالت مستقیمی دارد. در این مقاله شیوه های ارتباط معماری سنتی و سنت گرایی با سکونت مردم ایران دراقلیم گرم و خشک مورد مطالعه قرار می گیرد. بح مفهوم سکونت در جوامع بشیری و ایران همگام با معماری سنتی در اقلیم گرم و خشک در کنار راهکارها و شرایط اقلیمی منطقه مورد مطالعه و عوامل تاثیرگذارطبیعی بر معماری شاهرود بررسی می شود. در نتیجه به عوامل و روش های کنترل شرایط برای معضلات شهر شاهرود می رسیم و با توجه به شرایط اقلیمی این منطقه و افزایش روزافزون تکنولوژی و سیطره زندگی مشکلاتی در طراحی شهری اقلیم گرم و خشک می توان کمی و کاستی های سنت گرایی در زندگی مدرن را اینگونه بیان کرد.

کلیدواژه ها:

سکونت ، معماری سنتی ، سنت گرایی ، اقلیم گرم و خشک ، شاهرود