اصول طراحی معماری مهد کودک جهت افزایش خلاقیت کودکان مبنی بر روان شناسی محیط

طراحی فضاهای ویژه کودکان مانند مهدکودک از اهمیت بسزایی برخودار است.به خصوص اینکه در 3 تا 5 سالگی تخیل کودک جنبه عملی پیدا می کند.انسان و محیط پیرامونشان در تاثیرگذاری و تاثیر پذیری متقابلاند.اما کودکان به سبب محدودیت های جسمی و روانی خود در قیاس با بزرگسالان،تاثیر پذیری بیشتری و عمیق تری داشته و در عوض تاثیر کمتری بر محیط دارند.پژوهشگران در سال های اخیر ،ازمیان عوامل متعددتاثیر گذار در رشد و خلاقیت کودک ،تاثیر کیفیت فضای معماری در پرورش خلاقیت را کمتر مورد توجه قرار داده اند.حال آنکه فضاهای مذکور در ایران ،مناسب کودکان طراحی نشده است و بیشتر مهدکودک ها درفضاهای مسکونی و حتی آپارتمان ها قرار دارند.هدف از پژوهش حاضر،تدبیر ایده های طراحی مبتنی بر تنوع در مهدکودک ها و فضاهای کمک آموزشی کودکان زیر 5 سال با رویکرد ارتقای خلاقیت آنان است.در این پژوهش سعی شده است تا با تطبیق دیدگاه های صاحب نظران و تحلیل و ارزیابی نمونه های موفق اجرا شده در سطح جهان ،به یکسری اصول و راهکارهای طراحی برسیم که در بخش طراحی مورد استفاده قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

کودک ، مهد کودک ، خلاقیت ، تنوع ، محیط