اثربخشی آموزش معنویت به شیوه گروهی در افزایش کیفیت زندگی زنان متاهل

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی آموزش معنویت به شیوه گروهی بر افزایش کیفیت زندگی زنان متاهل مراجعه کننده به خانه سلامت شهر تهران انجام شد. این پژوهش از جمله پژوهش های شبه تجربی دارای گروه آزمایش و کنترل استکه نمونه گیری و جایگزینی آزمودنی ها در دو گروه بصورت تصادفی صورت گرفت. به این منظور تعداد 03 نفر انتخاب شدند و بصورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش در 6 جلسه کارگاهی 023 دقیقه ای آموزش معنویت شرکت کردند و یک هفته بعد از آخرین جلسه، پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. در این پژوهش ازپرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت)فرم کوتاه(به عنوان ابزار سنجش استفاده شد. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی با بکارگیری تحلیل کواریانس و از طریق ابزار SPSS انجام شد. آزمون فرضیات نشان 5/ داد که تفاوت بین گروه آزمایش و کنترل در متغیر کیفیت زندگی ) با سطح معناداری 50 p< ( معنادار بود. یعنی آموزشمعنویت موجب افزایش کیفیت زندگی زنان متاهل شد. مداخلات معنوی همانند خودآگاهی، قرآن درمانی، توکل، صبر، بخشش، شکر و قدردانی در افزایش کیفیت زندگی این گروه موثر بودند.

کلیدواژه ها:

آموزش معنویت ، شیوه گروهی ، کیفیت زندگی