نقش دانشگاه کار آفرین درارتباط دانشگاه و صنعت

امروزه تعامل سیستماتیک علم، فناوری و سیستم اقتصادی امری کاملاً مشخص است و با توجه به اینکه توسعه فناوریعلمگرا شده و سرمایه گذاری در علم نیز وابسته به اهداف و مقاصد، اقتصاد محور و فناوری گرا شده است، دانشمندان در علومو فناوری جدید مرز مشخصی قابل نیستند. دولت ها بر اهمیت مؤسسات آموزش عالی به عنوان بازیگران استراتژیک در توسعهملی و منطقه ای واقفند و اعتبارات خاصی را برای خروجی های مشخص از همکاری های علمی و تکنولوژیک اختصاص می دهند.از این دیدگاه ارتباط دولت، دانشگاه و صنعت در ایران نیاز به مطالعه و بررسی مجدد دارد. راهکارهای فعلی نمی توانندجوابگوی شرایط جدید کشور باشند و اگر بخواهیم تحقق اهداف پیش بینی شده در سند چشم انداز بیست ساله در بخشفناوری و تأسیس شرکتهای دانش بنیان را انتظار داشته باشیم لازم است رویکردهای جدیدی آغاز شوند. در این مقاله بانگاهی به فرآیند کارآفرینی و کارآفرینی دانشگاهی به عنوان راهی به سوی انطباق با نیازهای کشور به مأموریت سوم دانشگاه هاکه همان توسعه اقتصادی علاوه بر مأموریت آموزشی و تحقیقاتی است اشاره شده و دانشگاه کارآفرین به عنوان دانشگاه زایندهبنگاه مبتنی بر دانش از مهمترین عوامل پیوند علم و صنعت معرفی گردیده است. در بخش های بعدی مقاله به تبیین ضرورتتحول در دانشگاه ها در جهت تحقق اهدافی مانند اتصال حلقه های دانشگاه به حلقه های اقتصادی کشور، ایجاد دانشگاه هایچند وظیفه ای (که علاوه بر تولید دانش به تولید فناوری مبتنی بر دانایی، تولید کارآفرینان دانا محور، ارتقاء مهارتهای تبدیلدانش به فعالیت های اقتصادی و... می پردازند)، حرفه ای کردن مراکز تحقیقاتی- پژوهشی و تبدیل این مراکز به تولید پروژه های کاربردی با نتایج قابل فروش و ... پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

ارتباط دانشگاه و صنعت ، کارآفرینی ، دانشگاه کارآفرین ، توسعه دانش بنیان