طرحی سیستمی پیشرانش دو مولفه ای با استفاده از سه روش الگوریتم ژنتیک، شبیه سازی آنیل کردن و ازدحام ذرات

سامانه های پیشرانش دو مولفه ای پیچیده تر و دارای باک های سوخت و اکسید کننده و محفظه اختلاط و اتاقک احتراق اند، اما دارای ضربه ویژه بزرگتری در مقایسه با سامانه های تک مولفه ای می باشند. ضربه ویژه خودمعیاری برای راندمان سیستم است. لذا چگالی انرژی تولید شده بر واحد جم سوخت در اسمانه دو سوختی خیلی بیشتر بوده و موجب ایجاد تراست بیشتری می شود. در این مقاله طراحی سیستم پیشرانش دو مولفه ای برای یک ماهواره بر با جرم محموله 4200 کیلوگرمی برای انجام مانور مداری هم صفحه انجام پذیرفته است. ابتدا با در نظر گرفتن مانور مداری هوهمان ماهواره از یک مدار دایروی درا رتفاع 200 کیلومتری به یک مدار دایروی در ارتفاع 4500 کیلومتری می رود. سپس سیستم پیشران دو مولفه ای کراسن/اکسیژن برای این ماهواره بر طراحی می شود. در بخش بهینه سازی جرم این ماهواره بر توسط الگوریتم ژنتیک، ازدحام ذرات و شبیه سازی آنیل کردن با در نظر گرفتن متغیر طراحی زمان سوزش، فشار محفظه احتراق و نسبت اکسیژن به سئخت بهینه می شود. در انتها با نرم افزار STK مانور مداری شبیه سازی می شود.

کلیدواژه ها:

طراحی سیستم پیشرانش دو مولفه ای ، الگوریتم ژنتیک ، ازدحام ذرات ، شبیه سازی آنیل کردن