اثربخشیآموزششناختی-رفتاریبراهمالکاریتحصیلیدانشآموزاندخترمقطعمتوسطه

این پژوهش با اثر بخشی آموزش شناختی - رفتاری بر میزان اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر رشت انجام شد روش :روش پژوهش حاضر یک مطالعه آزمایشی و طرح تحقیق آن پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترول است برای انجام این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از بین دبیرستان های دخترانه رشت دبیرستان های ناحیه دو و از بین دبیرستان های ناحیه دو یک دبیرستان به صورت تصادفی انتخاب شد.شرکت کنندگان مقطع متوسطه این دبیرستان که تعداد آن ها311 نفربودندبه عنوان نمونه اولیه انتخاب شدندوبااستفاده ازپرسشنامه اهمال کاری تحصیلی Solomon Rothbohum,1984 مورد ارزیابی قرار گرفتند .وازاین نمونه 21 نفر به صورت ناقص به پرسشنامه جواب دادند که کنار گذاشته شدند و 52 نفر از این نمونه اولیه درپرسشنامه اهمال کاری تحصیلی نمره بالا گرفتند که به صورت تصادفی 30 نفر از میان آنها انتخاب شدند که15نفردرگروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل گمارده شدند و برنامه آموزش شناختی –رفتاری درطول8 جلسه 90 دقیقه ای هفته ای یک باربرروی گروه آزمایش ا جرا گردیددرحالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافتن کردننددرپایان جلسات آموزشی پرسشنامه به کاررفته درپیش آزمون مجددابه عنوان پس آزمون درهردوگروه آزمایش وکنترل اجرا شد. در تجزیه وتحلیل اطلاعات دربخش آمارتوصیفی ازنمودار،میانگین-انحراف استانداردو دربخش آماراستنباطی از یومان ویتنی استفاده شد.یافته ها :آموزش شناختی –رفتاری به دانش آموزان گروه آزمایش کمک کرد که اهمال کاری تحصیلی شان را کاهش دهند.نتیجه گیری:با توجه به تفاوت معناداربین گروه آزمایش وکنترل از آموزش های شناختی – رفتاری میتوان درکاهش اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان استفاده کرد

کلیدواژه ها:

آموزش شناختی – رفتاری ، اهمال کاری تحصیلی ، دانش آموزان