نقش انرژی باد در تهویه طبیعی ابنیه قاجاریه مازندران

یکی از مسائل مهم درزندگی بشر دستیابی به یک منبع تمام نشدنی انرژی بوده است. یکی از انواع انرژی های تجدیدپذیر، انرژی باد می باشد و بشر همواره به فکر کاربرد این انرژی در صنعت و ساخت ابنیه بوده است . قدیمی تری روش استفاده از انرژی باد، به ایران باستان باز می گردد. برای نخستین بار، ایرانیان موفق شدند با استفاده از نیروی باد، دلو ( دولاب ) یا چرخ چاه را به گردش درآورده و از چاه های آب خود، آب را به سطح مزارع برسانند. درمعماری سنتی ایران، تهویه طبیعی، بخش مهمی از طراحی ساختمان ها بوده است که با ایجاد جریان هوای طبیعی در داخل بنا صورت می گرفت. آنچه که معماری بومی به آن دست یافته است همان چیزی است که هدف معماری پاییدار می باشد به طور مثال معماری مازندران که دارای آب و هوایی معتدل و مرطوب است به عنوان نمونه ای از یک معماری بومی آمیخته با طبیعت تاریخچه ای دیرینیه دارد که در آن، با در نظر گرفت طبیعت، در خلق فضایی آرامش بخش و همساز با اقلیم تلاش شده است. ای معماری با استفاده از ساختمایه های بوم آورد و مصرف و ذخیره مناسب منابع انرژی، پایداری خود را تضمین کرده است که یکی ازنمونه های بارز آن دردوره قاجاریه می باشد که درتاریخ معماری و هنر ایران از اهمیت بسزایی برخوردار است زیرا در این دوره با توجه به معماری میراث نیاکان خود و همچنین مراودت با غرب، نوآوری و تحولات چشیمگیری درعرصه هنر و معماری به وجود آمد. روش توقی در ای مقاله بصورت توصیفی و تحلیلی بوده که با رجوع به مطالعات اسنادی و کتابخانه ای به بررسی عناصر پایداری و اکولوژی بکار رفته در ایجاد تهویه طبیعی بیه وسیله انرژی تجدیدپذیر باد می پردازد. نتایج بدست آمده از این پژوهش با هدف شناساندن معماری پایدار و راه های مفید است که جهت بهره گیری از جریان هوا در اقلیم معتدل و مرطوب استفاده می شده است.

کلیدواژه ها:

انرژی باد ، تهویه طبیعی ، معماری پایدار ، معماری بومی ، قاجاریه ، مازندران