بررسی جایگاه اجاره در فقه امامیه و اهل سنت و حقوق موضوعه

اجاره در لغت به معنای رها نیدن و پریدن است ودراصطلاح فقهی به معنای تملیک منفعت عین به عوض معلوم در مدت معلوم این عقد که از عقود لازم است دارای طرق مشروعیت متفاوتی مثل قرآن و سنت و همچنین دارای ارکانی است که به نظر تمام فقیهان مذاهب پنج گانه اینها هستند صیغه،متعاقدین، عین مستاجره، منفعت و اجرت که همه اینها دارای شرایط خاص خودهستند همچنین اجاره به انواع مختلف مثل اجاره اعیان اجاره ذمه تقسیم میشودر همچنین عقد اجاره به شرط تملیک یکی از شقوق بحث اجاره هست که مورد بررسی قرار می گیرد البته این عقد شاکله اش از خارج کشور وارد نظام حقوقی ما شد، ولی فقهای امامیه برصحت تأییداتی داشته اند عقد اجاره دارای خیاراتی مثل خیار عیب،تبعض صفقه، شرط، تدلیس، غبن و عیب است که همانند بیع نافذ در این عقد میباشد همچنین یکی دیگر از دنباله های عقد اجاره بحث سرقفلی و حق کسب و پیشه و تجارت است که با ایجاب عقد اجاره همراه است هر چند که خارج از عقد هم این حق متصور است ولی تشکیل دهنده اولیه آن، بحث اجاره است کده عرف بر آن صحه میگذارد

کلیدواژه ها:

اجاره ، سرقفلی ، حقوق امامیه ، فقه و حقوق