اثربخشی آموزش گروهی مثبت نگری بر خودکارآمدی دانش آموزان پسر دبیرستان های شهرستان مهران

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی آموزش گروهی «مثبت نگری» بر خودکارآمدی دانش آموزان پسر دبیرستان های شهرستان مهران صورت گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی و بر اساس طرح پیش آزمون – پس آزمون و با دو گروه گواه و کنترل بود. جامعهآماری همه دانش آموزان پسر دبیرستانی بود که در سال 951394 در شهرستان مهران مشغول به تحصیل بودند. از میان آنان به روش نمونه گیری تصادفی، ابتدا دو دبیرستان و سپس24 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 12 نفری (آزمایش و گواه) قرار گرفتند. ابزار پژوهش، مقیاس خودکارآمدی عمومی (شرر و همکاران، 1982) بود. گروه آزمایش در 8 جلسه 80 دقیقه ای آموزش مثبت نگری شرکت کردند در حالیکه گروه گواه، هیچ مشاوره ای دریافت نکردند. با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس، فرضیه پژوهش مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش گروهی مثبت نگری بر خودکارآمدی نوجوانان اثر مثبت و معناداری داشت.

کلیدواژه ها:

آموزش گروهی ، مثبت نگری ، خودکارآمدی ، دبیرستان های شهرستان مهران