بررسی ریشه های پایداری در ساختمان های سنتی جلگه ای استان گیلان، نمونه موردی: ساختمان شیکیلی خانه پرمهر

گیلان در شمال کشور به دلیل وفور جنگل و استحصال راحت چوب های مناسب برای ساخت بنا، معماری مسکونی متفاوتاز دیگر نقاط ایران بروز نموده است. و در کنار سواحل جنوبی دریای خزر قرار گرفته و از خصوصیات بارز آن رطوبت وبارندگی زیاد است. و به طور کلی این استان دارای آب و هوایی معتدل و مرطوب می باشد. از طرفی وجود حصار بلند البرزدر جنوب این ناحیه، مانع از خروج رطوبت و بخار ناشی از دریا می گردد. استان گیلان شامل دو قسمت کوهستانی و جلگهای است. در هر کدام از این دو ناحیه در اجزای تشکیل دهنده معماری تفاوت هایی دیده می شود. رطوبت و بارندگی زیادعامل اصلی شکل گیری معماری و شهرسازی این ناحیه می باشد. بافت شهری و روستایی به صورت باز است و جهتاستفاده از حداکثر تهویه و کوران و جلوگیری از راکد ماندن رطوبت، اجزای تشکیل دهنده محیط مسکونی به صورتپراکنده در محوطه استقرار می یابند. به خصوص در معماری این منطقه از عناصری جهت دفع رطوبت و حداکثر تهویه وهدایت باران و آب های سطحی استفاده شده، تا از این طریق بتوانند به نوعی معماری همساز با اقلیم دست یابند؛ که درکنار عوامل زیباشناسانه و نیز هماهنگی با محیط اطراف، شرایط آسایش را برای ساکنان خود فراهم آورد. در این منطقهروند گسترش بنا بر اساس اولویت های اقلیمی و به ترتیب از سمت جنوب، شرق، غرب و سپس در ارتفاع می باشد. در اینمقاله درخصوص ساخت یکی از انواع بناهای جلگه مرکزی گیلان، چنانکه بخشی از این مطالب به صورت مشاهده جزییاتدر بناهای قدیمی استحصال شده است. و همچنین توضیح مختصری در مورد پایداری و اتصال و نوع تحمل و انتقال بار دراجزاء سازه ای، اشاره ای گردیده است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، شیکیلی ، اقلیم گیلان ، جلگه گیلان ، معماری سنتی گیلان