بررسی چگونگی اجرای مدل پنیر سوییسی ریزن در راکتورهای هسته ای جهت جلوگیری از انتشار مواد رادیو اکتیو

تولید برق در عصر حاضر یکی از شاخص های مهم در جهت رشد صنعتی و اقتصادی و توسعه هر کشور است که این نیاز بصورت روزافزون با روند صعودی چشمگیری ملموس تر می شود. به طوری که بر اساس آمارها مصرف جهانی انرژی در ۲۲ سال آینده بیش از ۵۸ درصد افزایش خواهد داشت. باتوجه به کاهش ذخایر سوختهای فسیلی در سال های آینده و میزان بالای آلایندگی آنها باید به سمت انرژی های پایدار و سبز رفت، که انرژی هستهای یکی از آنهاست. به گفته « جان ریج » مدیرکل انرژی هستهای جهان باید تعداد نیروگاههای اتمی جهان ۲۰ برابر شود. در کنار اهمیت نیروگاههای برق اتمی مسئله ایمنی راکتورهای هستهای به دلیل اینکه در صورت بروز حادثه بیشتر از دیگر صنایع تاثیرات منفی ملی، منطقهای و حتی جهانی دارند، که تا نسلهای بعد قابل مشاهده است ( حادثه چرنوبیل ) در اولوی قرار دارند. این مقاله با الگو برداری از لایههای مدل پنیر سوییسی ریزن به مسئله دفاع در عمق راکتورهای هستهای پرداخته است. به طوریکه ابتدا سدهای فیزیکی دفاعی در برابر انتشار مواد رادیواکتیو به طور کامل تشریح شده و با الهام گیری از این مدل به رونداجرای سطوح حفاظتی در بهره برداری نیروگاههای اتمی می پردازد.

کلیدواژه ها:

برق هستهای ، انتشار مواد رادیواکتیو ، دفاع در عمق راکتور هستهای ، لایه حفاظت فیزیکی ، مدل پنیر سویسی