بررسی اثر نانوکورکومین در مهار نرخ رشد و چسبندگی به ماتریکس خارج سلولی در سلول سرطانی رده SW480

مقدمه: چسبندگی به بافت هدف تهاجم، از ضروریات اصلی فرایند تهاجم و بدخیمشدن توده سرطانی می باشد. امروزه توانایی ممانعت کردن از تهاجم سلول های توموری یک راه درمیانبیماران سرطانی بدخیم است؛ از میان داروهای مختلف گیاهی، کورکومین به عنوان یک داروی ضدسرطانی، سال هاست مورد توجه محققان می باشد؛ با این حال عدم حلالیت این ترکیب باعث کیاهیدسترسی زیستی این ماده شده است؛ اگرچه تا کنون حامل های مختلف برای حمل کورکومین ارائهشده است ولی گزارشات اندکی در مورد کارایی بالای آن ها در حل این مشکل ارائه شده است. در اینمطالعه از کورکومین سوار شده بر حاملی از نانوپارتیکل با فرمولاسیون جدید و بومی، برای بررسیاثرات آن بر میزان رشد و چسبندگی سلولی رده سلول SW480 سرطان کولون استفاده شد.مواد و روش ها: در این مطالعه جهت تو لی د نانوکورکومین از کورکومین خالص بههمراه نانو ذره نسل O-400 ، ساخته شده با دان بومی، جهت بررسی اثرات این داروی ترکیبی رویمیزان رشد و بقای سلولی و به دست آوردن میزان غلظت حد واسط دارویی، از آزمون MTT و جهتبررسی اثرات آن روی میزان چسبندگی سلولی از آزمون استاندارد Adhesion Assay استفاده شد.یافته ها: در طی این تحقیق، در تیمار سلول های SW480 با غلظت های (15-0) میکرومیولاراز نانوکورکومین، به طور معناداری میزان رشد و بقا سلولی و چسبندگی سلولی کاهش یافت. ومیزان IC50، یا میزان غلظت حد واسط دارویی در تیمار نانوکورکومین در زمان های 34، 48 و 72ساعت به ترتیب 15/86، 11/57 و 7/63 میکرومولار حاصل شد. نتیجه گیری: در نتیجه داروی ترکیبی نانوکورکومین، که در آزمایشات پیشین، کاراییبسیار زیادی در مهار رشد توده های سرطانی از خود نشان داده است، گزینه بسیار مناسبی برای ادامهتحقیقات می باشد و بنابراین می توان امیدوار بود که پس از مطالعات بیشتر، به عنوان یک عاملپیشگیری کننده ی سرطان در آینده به کار رود.

کلیدواژه ها:

سرطان کولون ، نانوکورکومین ، میزان رشد سلولی ، اتصال به ماتریکس خارج سلولی