بررسی اثر یک مشتق از پروتئین Apaf-1 بر فعالیت کاسپاز سلول های HEK293T

مقدمه: مرگ برنامه ریزی شده سلول یا همان آپوپتوز یکی از مهمترین فرایندهای فیزیولوژیکی در تکوین و حفظ هموستازی موجودات چند سلولی می باشد. هر گونه اختلالی در تنظیم اپویتوز منجر به ایجاد اختلالات گسترده ژنتیکی، بیمارستان های خود ایمنی و سرطان می شود. فرآیند اپویتوز هم در بحث سلامت و هم در بیماری ها ضروری می باشد. اصطلاح آپویتوز به تغییرات مورفولوژیکی یک سلول که درگیر مرگ برنامه ریزی شده باشد اطلاق می گردد که این تغییرات معمولاً به صورت چروکیدگی سلول، متراکم شدن هسته، برآمدگی های سطح غشاء قطعه قطعه شدن غشاء پلاسمائی و تبدیل شدن آنها به اجسامی به نام اجسام آپوپتوزی و تغییرات سطح غشاء که در نهایت به فاگوسیتوز شدن سلول اپوپتوزی منجر می شود. مواد و روش ها: پس از ایجاد جهش هدف دار ژن Apaf-1 به کمک PCR، سلول های HEK293T به کمک لیپوفکتامین ترانسفکت شدند. 24 ساعت بعد از ترانسفکشن سلول ها در حضور دوکسوروبیسین قرار گرفتند و فعالیت کاسپاز 3 و 7 آنها در زمان های مختلف مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: فعالیت کاسپاز 3 و 7 به خوبی در سلول های ترانسفکت شده مشاهده شد و این فعالیت حدود 3 برابر سلول های کنترل بود که این داده به خوبی نشان دهنده افزایش فعالیت کاسپاز 3 و 7 در سلول های HEK293T است. با توجه به مشاهده صورت گرفته احتمالاً دومین انتهایی پروتئین Apaf-1 نقش کنترلی بر روی آزادسازی کاسپاز دارد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد دومین انتهایی پروتئین Apaf-1 فعالیت کاسپازهای سلول را کنترل می کند و امکان استفاده از آن به عنوان یک بیوسنسور برای غربالگری داروهای ضد سرطان وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مرگ برنامه ریزی شده ، کاسپاز ، آباپتوزم ، سرطان