سازمان های یادگیرنده در عصر دانش

عصر امروز، عصر تغییرات پرشتاب و عدم اطمینان نسبت به آینده و نبود اطلاعات در دسترس کافی جهت تصمیمگیری برای مدیران است. تغییراتی که اگر سازمان خود را با آن موافق و همراه نسازد، چه بسا سازمان را به ورطه نابودی بکشاند. از این رو سازمان باید تنها یک ویژگی ثابت داشته باشد: تغیر و تطبیق مداوم، عنصری که شاکله اصلی سازمانهای یادگیرنده است. ساختن محیطی یادگیرنده و افزایش شایستگی و قابلیت منابع انسانی،لازمه ایجاد هر سازمان یادگیرنده است که هر عضو آن هر لحظه به دنبال یافتن اطلاع از نیاز برای تغییر، کسب اطلاعات و دانش لازم، ارائه ایده مناسب و بهکارگیری آن ایده در عمل، برای تطبیق دادن خود و سازمان با تغییرات ایجاد شده در محیط خارجی است. مدیریت منابع انسانی برای مدیریت دانش بستری فراهم می کند که در آن کسب اطلاعات و دانش و به اشتراک گذاشتن آن در سرتاسر سازمان نهادینه میشود و زمینه را برای ایجاد سازمانی یادگیرنده فراهم میسازد. پس دراین مقاله سعی بر آن است که به بررسی موضوعات زیر پرداخته شود. ابعاد و مولفه های یادگیری ، یادگیری سازمانی و سازمان یادگیرنده،ایجاد سازمان یادگیرنده و عوامل موثر بر یادگیری سازمانی،تئوری و نظریات مربوط به سازمان یادگیرنده ،ریشه های ناتوانی سازمانها در یادگیری و استراتژی های گسترش سازمان یادگیرنده.

کلیدواژه ها:

سازمان یادگیرنده ، عصر دانش ، یادگیری سازمانی