بررسی رابطهی عوامل آموزشگاهی، خانوادگی و فردی با گرایش به انجام نماز و تربیت دینی در دانشآموزان دوره ی متوسطهی استان از دیدگاه آنان در سال تحصیلی 95-94

هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر بر گرایش به انجام نماز در دانش آموزان تحصیلی متوسطه چهارمحال و بختیاری است. به منظور دستیابی به هدف فوق 875 نفر از دانش آموزان دختر و پسر دوره تحصیلی متوسطه به صورت نمونه گیری خوشهای چند مرحله انتخاب شدند.سپس با استفاده از پرسشنامهی محقق ساخته مورد بررسی قرار گرفتند.بر اساس نتایج به دست آمده از ضریب همبستگی پیرسون بین عوامل آموزشگاهی و گرایش به نماز رابطهی معنی داری وجود دارد.نتایج حاصل از آزمون t با گروه های مستقل تفاوت معناداری بین میزان گرایش به نماز در دختران و پسران نشان نداد.و نتایج حاصل از تحلیل واریانس تفاوت معناداری بین مناطق در گرایش به نماز وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

خانواده ، جوانان ، مدرسه ، نماز