بررسی رابطه بین مولفه های مدیریت دانش ترکیبی و تحمل ابهام مطالعه موردی: بیمارستانهای دولتی شهریزد

مدیریت دانش ترکیبی، با مد نظر قرار دادن پاردایم هایی اعم از تفسیری و عملکردی در صدد استفاده از وقایع ذهنی و عینی دانش می باشد. امروزه، سازمان ها با بکارگیری ابزارهای موجود در مدیریت دانش ترکیبی مبادرت به کاهش تحمل ابهام در محیط کار می ورزند. تحمل ابهام، دامنه واکنش های افراد به محرکی نا آشنا، پیچیده و نامشخص است. با توجه به شرایط متغیر محیطی حاکم بر محیط کسب و کار، نیاز به افرادی توانمند در زمینه تحمل ابهام می باشد. این پژوهش به دنبال بررسی رابطه بین مؤلفه های مدیریت دانش ترکیبی شامل اتاق گفتگو، ارتباطات سازنده، برپایی سمینارهای داخلی و خارجی، برگزاری نمایشگاه دانش و ایجاد مخازن دانش و تحمل ابهام کارکنان است. تحقیقات در بیمارستان های دولتی شهر یزد و بر اساس مدل ارتباطات و انگیزاننده دانش در سال 1392 صورت گرفته است. حجم جامعه آماری 2790 نفر از پرسنل بیمارستان ها و حجم نمونه 338 نفر می باشد. جهت سنجش از دو پرسشنامه مدیریت دانش محقق ساخته و تحمل ابهام باندر استفاده شده است. برای بررسی سطح معناداری داده ها، آزمون های پیرسون و اسپیرمن به کار رفته و نتایج نشان می دهد که بین مدیریت دانش ترکیبی و تحمل ابهام در سطح معنادار 01/0 رابطه وجود دارد

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ترکیبی ، تحمل ابهام ، نمایشگاه دانش ، مخازن دانش