بررسی ارتباط بین هنر اسلامی و هنر دیجیتال در معماری سنتی ایران ؛ «معماری، هنر، دیجیتال»

از سالیان دور هنر و هنرمندی در سایه ذوق هنر ایرانیان در سرزمین ایران نماد از شکوه و فرهنگ و تمدن ایران زمین بوده است. نقاشی، خطاطی، منبت، معرق و هنر زیبایی معماری که سرشار و برگرفته از هنر ایرانی است، هنر اسلامی را از جمله مصادیق هنر سنتی و مقدس شناخته شده است و همچنین جایگاه وسیعی در ایران داشته است. همچنین هنر اسلامی دارای دو مؤلفه ماده و صورت است که از ترکیب کردن آنها می توان معنا، فعلیت آن پی برد و در قالب تزئینات داخل و بیرون ساختمان بر روی کاشی ها و کتیبه ها باعث خلق آثاری جاودان شده است. هنر دیجیتال هنری برآمده از میان تاریخ هنر و تکنولوژی است که همگام با پیشرفت های روز افزون فناوری، به طور مستمر گسترده شده و مرزهای پیشین خود را تغییر داده است. این هنر جدید در تمام ابعاد و جنبه های زندگی انسان امروز گسترده شده، که با بررسی مولفه و تحلیل آن ها در راستای کاربرد اجزا و مصالح مورد استفاده قرار داده شود و می توان آن را در حوزه شبیه سازی محسوب نمود که به شدت مؤثر است، و با این کار می توان پیش از اجرائ اثار تاریخی آنها مورد تحلیل ساختاری قوی انجام داد. در این پژوهش سعی می شود در راستای سنتی بودن معماری ایران به بررسی ارتباط بین هنر اسلامی و هنر دیجیتال و بکارگیری آن در معماری سنتی ایران مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

هنر اسلامی ، مصالح ، معماری سنتی ، معماری اسلامی ، هنر دیجیتال