بررسی انواع پیکربندهای میراگر لزج و بهبود عملکرد این میراگر با افزایش سختی مهاربندها

براثر اعمال بارهای دینایمکی مانند بارهای دینامیکی زلزله، باد، یا موج سازه ها شروع به ارتعاش در مودهای مختلف می نمایند. دامنه ی این ارتعاشات به شدت بارهای دینامیک وارده بستگی دارد که پاسخ حالت اجباری سازه تحت اثر چنین بارهایی برای حاصل ضرب ضرب بزرگنمایی دینامیکی در مقدار جابجایی استاتیکی است. در اثر وجود میراگر در ترازهای سازه ضریب بزرگ نمایی و پاسخ حالت ابجاری سازه کاهش میابند. مقدار این کاهش بستگی به عملکرد مناسب میراگر دارد بهترین عملکرد میراگر زمانی حاصل خواهد شد که میراگر به صد درصد ظرفیت خود برای پخش انرژی برسدو. پیکربندی میراگر های همچننی افزایش سختی مهابندها میتواند باعث بهبود عملکرد میراگر ها و در نتیجه کاهش دامنه ارتعاش سازه بشود. در این مقاله تاثر سه نوع مختلف پیکربندی شامل پیکربندی قطری، چورون و زانویی و همچنین سختی سازه بر عملکرد میراگر لزج در سازه سکوی ثابت جاکت بررسی شده است نتایج این مقاله نشان می دهد که پیکربندی برای میراگرهای لزج می باشد از طرفی با افزایش سختی مهاربند از میزان کرنش موری مهاربند کاسته میشود و مقدرا جابجایی محوری میراگر افزایش یافته که به دنبال آن نیروی بیشتری توسط میراگر تولید می شود.

کلیدواژه ها:

میراگر لزج ، پیکربندی میراگر ، ضریب بزرگنمایی جابجایی ، افزایش عملکرد میراگر ، سکوی پای ثابت (جاکت)