تغییرات مکانی TDS و EC آب زیرزمینی دشت سرایان با استفاده از زمین آمار و سیستم اطلاعات جغرافیایی

منابع آب زیرزمینی، بزرگ ترین ذخیره ی قابل دسترسی آب شیرین را در مناطق خشک و نیمه خشک تشکیل می دهند. ساز و کارها و شرایط گوناگون موثر بر منابع آب زیرزمینی، تغییراتی را در حجم ذخایر آب زیرزمینی و سطح سفره ی آزاد بوجود می آورد که جهت برنامه ریزی و مدیریت صحیحی، بایستی تحت اداره ی دقیق و پیش بینی به موقع قرار گیرند. این تحقیق به منظور بررسی تغییرات کیفیت ( EC و TDS ) آب های زیرزمینی دشت سرایان در دوره های آماری 5 ساله ( 88-1387 تا 93-1392 ) با استفاده از روش های زمین آمار انجام گردید. پس از بررسی نرمال بودن، روش های مختلف درون یابی ( Co-Kriging، Kriging و IDW ) مورد بررسی قرار گرفت. سپس با معیارهای ارزیابی میزان خطا ( RMSSE، MSE، ME، RMSE و ASE )، بهترین مدل برای ترسیم نقشه تخمین انتخاب گردید. نتایج نشان داد از روش کوکریجینگ با مدل های کروی، نمایی و گوسین برای پارامترهای EC و TDS استفاده گردید. پهنه بندی مکانی کیفیت آب زیرزمینی دشت سرایان نشان داد پارامترهای کیفیت آب زیرزمینی در قسمت شمال غرب و مرکز دشت کمتر از قسمت های جنوب و جنوب شرق آن است همچنین مشخص شد که بیشترین افزایش مقدار تغییرات EC و TDS در دشت سرایان به ترتیب 180/08 میکروموس بر سانتی متر و 113/82 میلی گرم در لیتر است که مربوط به دوره 3 می باشد که نشان از کاهش کیفیت آب های زیرزمینی در بین این سال ها می باشد که از عوامل موثر بر این موضوع می توان به تراکم کشاورزی و وجود روستاها و همچنین سازندهای زمین شناسی با کیفیت نامناسب در این بخش اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

کوکریجینگ ، دشت سرایان ، زمین آمار