حق برخورداری از امنیت دربرابر اخراج خودسرانه کارگران در اسناد بین المللی

حق امنیت کار، آدمی را از حداقل استانداردهای زندگی مصون می دارد، بعد از اینکه حق معیشت و امنیت تأمین و تضمین شد، نوبت به حقوق دیگر می رسد، حق تحصیل و مشارکت سیاسی به میدان می اید. به نظر می رسد که آنچه برای هر انسان و جامعه ای مهم و ارزشی است، پاسخ به مهم ترین نیاز و انگیزه حرکتی بشر یعنی امنیت است. اصولاً انسان ها هرچند که برای پاسخ گویی به نیاز طبیعی، زوجیت و پاسخگویی به عواطف و احساسات در کنار هم جمع شده و پایه های اجتماع را تشکیل داده اند، ولی نمی توان نقش مهم امنیت به عنوان مهم ترین نیاز بشری در ایجاد اجتماع را نادیده گرفت. انسانی که احساسی امنیت نکند، هرگز در اندیشه سعادت نخواهد بود. زندگی پر مخاطره، انسان را دچار جنون و افسردگی می کند و از هرگونه حرکت و تلاشی باز می دارد. شکوفایی اقتصادی، مدنی و سلامت روانی فرد و جامعه در گرو تامین امنیت و احساس آن تحقق می یابد. از این رو یکی از مؤلفه اصلی خوشبختی را امنیت در کنار آسایش دانسته اند. فلسفه ایجادی دولت ها نیز، تامین امنیت و آسایش افراد جامعه است. از این رو به عنوان عامل مشروعیت دولت ها و هم به عنوان وظیفه و مسئولیت اصلی آنها مطرح می باشد. دولتی که نتواند خوشبختی یعنی آسایش وآرامش ملت را تامین کند، مشروعیت و فلسفه وجودی خود رااز دست می دهد، همچنان که هرگونه اختلال و اخلال در این امور دولت ها را از موفقیت می اندازد.

کلیدواژه ها:

حقوق بشر ، امنیت کارگر ، مقاوله نامه ها و توصیه نامه های بین المللی