بررسی اثر الگوهای مختلف دیداری بر عملکرد سیستم BCI مبتنی بر SSVEP و انتخاب الگوی بهینه جهت کنترل بازوی رباتیک

واسط مغز رایانه (BCI) فن آوری نوینی است که مسیر ارتباطی جدیدی جهت تعامل مغز با محیط ایجاد می کند و به بازیابی عملکرد افراد دچار اختلال عصبی، عضلانی کمک می کند. سیستم BCI با پردازش سیگنال مغزی به خواسته فرد پی برده و دستور کنترلی لازم را صادر می کند. اخیرا در بین سیستم های BCI، سیستم مبتنی بر پتانسیل برانگیخته بینایی حالت دایمی (SSVEP)، به دلیل مزایایی همچون نرخ انتقال اطلاعات بالا، تعداد الکترود کم و زمان آموزش کوتاه بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. به طور کلی SSVEP پاسخ پیوسته قشر بینایی مغز به تحریک متناوب دیداری است. بخش تحریک SSVEP، یک تابلو شامل چند LED است که هر یک با فرکانس خاصی چشمک می زنند و متناظر با فرمان خاصی هستند و کاربر با خیره شدن به هر یک از آنها، فرمان مطلوب خود را صادر می کند. در این مقاله با اعمال تحریک های دیداری مختلف و ثبت سیگنال EEG و به کمک روش تحلیل همبستگی کانونی (CCA)، عملکرد سیستم BCI برای الگوهای مختلف تحریک ارزیابی و الگوی بهینه تحریک جهت کنترل یک بازوی رباتیک مشخص می گردد. پیاده سازی عملی سیستم در حالت بهینه دقت 87% و اجرای حدود 20 فرمان در دقیقه را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

واسط مغز رایانه ، پتانسیل برانگیخته بینایی حالت دایمی ، تحلیل همبستگی کانونی ، بازوی رباتیک