بررسی برخی عوامل آرامش در مسکن با نگاهی به معماری سنتی ایرانی

مسکن به عنوان محل سکونت و آسایش یکی از نیازهای اولیه بشر واز نخستین مسایلی است که انسان همواره در تلاش یرای یافتن پاسخی مناسب و معقول برای آن هستند انسان امروزی شناختی از مفهوم و آیین سکونت ندارد مسکن باید محلی برای آسایش انسان در ابعاد عینی و ذهنی باشد جایی که تن و جان انسان را در آن آرام گیرد توجه به بعد مادی و دورشدن از کیفیت در مساکن امروز یکی از مشکلات روحی روانی انسان است که او را از خواست ها و نیزا های درونی و ذاتی دور کرده و از خود بیگانه میکند از این منظر توجه ویژه ای به مسیله مسکن با نگاهی نو و کشف الگوهایی که معماران و سایر گروه های مرتبط با امر ساخت مسکن را از آشفتگی کنونی رها کرده و نیاز سکونت انسان معاصر را از جنبه های مختلف برآرد به شدت حس میشود این مقاله پس از آشنا نمودن با مفهوم سکونت در پی شناخت وجوه کیفی خانه است که با گذری بر مطالعات انجام گرفته در این زمینه وجوه کیفی خانه را در پنج وجه اجتماعی فرهنگی روانی معنوی فیزیکی تبیین نمده است که هرکدام از این وجوه پاسخگوی بخشی از نیاز انسان به عنوان موجودی چند بعدی است در این مسیر با نگاهی به معماری سنتی ایرانی قدم در راه کشف و بازنگری الگوهای خانه های ایرانی گذشته ایم تا با الهام از این معماری والا و تطبیق آن با نیاز و زندگی انسان معاصر راهکارهایی را برای بهبود سطح کیفی خانه های معاصر و در نتیجه زندگی انسان ارایه دهیم در نهایت این مقاله مشخص نمود معماری سنتی ایرانیان چنان دقیق و ژرف بودن که به تمامی ابعاد و وجوه کیفی خانه توجه داشته و برای هرکدام راهکارهای مناسبی ارایه داده است . باشد که با الهام از این معماری فاخر مشکلات و معضلات پیش رو را از میان برداشته شود