بررسی اثرات خوردگی حاصل از نفوذ آب دریای خزر روی بتن ساخته شده با انواع سیمان های پرتلند

به طور کلی بتن یکی از مهمترین و پرکاربردترین مواد ساخت و ساز انواع سازه ها می باشد. با توجه به شرایط اب و هوایی مناطق ساحلی و مجاور دریا طبیعتا شاهد اثرات مخرب بیشتری بر روی بتن می باشیم. با توجه به ضرورت اهمیت سازه های مجاور دریا، بررسی و بدست آوردن حالت بهینه و موثر تولید بتن می تواند از نظر اقتصادی مهندسی بسیار دارای اهمیت باشد. در این تحقیق 42 نمونه ی مکعبی و 14 نمونه ی استوانه ای بتنی با طرح اختلاط مختلف در شرایط آب و هوایی مدلسازی شده مشابه محیط جزر و مدی آب دریای خزر مورد بررسی قرار گرفتند و توسط آزمایش هایی مانند اسلامپ، مقاومت فشاری، جذب آب کوتاه مدت و نفوذ تسریع شده یون کلر RCPT مورد مطالعه قرار گرفتند. در تحقیقات پیشین در مناطق مجاور خلیج فارس اثرات خوردگی بتن در سه حالت کاملا خشک، کاملا مستغرق در آب دریا وجزر و مدی بررسی شده و مطالعاتی صورت گرفته است. بنابه نتایج حاصله در حالت جزرو مدی به علت قرار گیری نمونه ها در سیکل های متوالی تر و خشک بیشترین آسیب وارده حاصل می شود. در حالت مستغرق به علت عدم وجود اکسیژن خالص و حالت کاملا خشک به علت عدم حضور آب، آسیب ها بسیار کمتر بوده است. فلذا در این تحقیق به بررسی نمونه ها با افزودنی هایی مثل میکروسیلیس (3%، 6%، 9%) ابر روان کننده و استفاده از 2 نوع مختلف تیپ سیمانی (تیپ 2 و 5 تهران) در شرایط جزر و مد مورد بررسی قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

بتن ، سیمان تیپ II و IV ، میکروسیلیس ، مقاومت فشاری ، RCPT نفوذ پذیری ، شرایط جزر و مدی