تاثیر یک دوره تمرینات ریباندتراپی بر تعادل ایستا و پویای دانش آموزان معلول شنوایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرینات ریباند تراپی از تعادل ایستا و پویای دانش آموزان معلول شنوایی پسر بود. تحقیق حاضر که در سال 1٬393 انجام شده یک مطالعه نیمه تجربی با اندازه گیری های پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه کنترل و آزمایش است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر ناشنوا و مقطع دبیرستان شهر بابل که تعداد آن ها به 36 نفر بود تشکیل می دادند که از بین آن ها تعداد 24 نفر به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب متن در دو گروه 12 نفری کنترل و تجربی قرار گرفتند. به منظور ارزیابی تعادل ایستا آزمودنی ها از آزمون ایستادن لک لک و برای ارزیابی تعادل پویا از آزمون برخاستن و رفتن استفاده شد. هشت هفته 45 دقیقه ای شرکت در تمرینات ریباند تراپی به عنوان پروتکل تمرینی گروه تجربی در نظر گرفته شد. در این مدت گروه کنترل به فعالیت های روزانه خود مشغول بودند. همچنین در پایان دوره پس آزمون به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی در محیط نرم افزار SPSS کنجد باز نسخه 16) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تعادل ایستا و پویایی گروه تجربی و کنترل قبل و بعد از دوره تمرین، تفاوت معنی داری وجود دارد. براساس نتایج این تحقیق استفاده از تمرینات ریباند تراپی را می توان به عنوان شیوه ای برای بهبود تعادل پویا و ایستادن دانش آموزان معلول شنوایی توصیه نمود.

کلیدواژه ها:

ریباند تراپی ، تعادل ایستا و پویا ، معلول شنوایی