بررسی سطوح سازگاری تحصیلی و روانی دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار متوسطه ( دوره اول ) شهر مریوان

هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی سطوح سازگاری تحصیلی و روانی دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار متوسطه ( دوره اول ) شهر مریوان بود. جامعه آماری این تحقیق را دانش آموزان پسر مقطع متوسطه ( اول ) شهر مریوان تشکیل می دادند که تعداد آنها 4850 نفر می باشد. روش نمونه گیری در این تحقیق تصادفی بود. برای انتخاب حجم نمونه از فرمول کوکران اصلاح شده استفاده شد که براساس آن تعداد 84 نفر ( 42 نفر ورزشکار) و ( 42 غیر ورزشکار) از دانش آموزان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. آزمودنی های ورزشکار این تحقیق به طور تصادفی از بین کلیه دانش آموزان شرکت کننده در مسابقات آموزشگاهی انتخاب شدند. دانش آموزان غیر ورزشکار نیز به طور تصادفی از سایر دانش آموزان انتخاب شدند به طوری که سابقه هیچ گونه فعالیت ورزشی نبودند. برای تعیین میزان سازگاری تحصیلی از خرده مقیاس پرسشنامه سازگاری بیکر و سریاک که دارای 24 گویه ( SACQ ) استفاده شد. مطالعه بیکر و سریاک ضریب آلفای کرونباخ برای خرده مقیاس سازگاری تحصیلی بالاتر از 80 /. بود. همچنین برای اندازه گیری سازگاری روانی پرسشنامه سیاهه سازگاری برای دانش آموزان ( AISS ) سینها بکار برده شد ،کسب نمره بالاتر در این پرسشنامه نشانه سازگاری کمتر است. از آمار توصیفی نظیر میانگین و انحراف معیار برای توصیف داده ها و از آمار استنباطی نظیر آزمون تی مستقل در نرم افزار spss استفاده شد. نتیجه تحقیق نشان داد که نوجوانان ورزشکار نسبت به غیر ورزشکار از سطح سازگاری بالاتری برخوردار بودند پس ورزش می تواند یکی از شیوه های کا هش استرس در افراد باشد و فردرابرای مقابله بهینه ( مساله محور) در مقابل استرس آماده کند.

کلیدواژه ها:

سازگاری تحصیلی ، سازگاری روانی ، ورزشکار و غیر ورزشکار