مروری بر مهمترین سیستم تلاقی گیاهی در برآورد ترکیب پذیری های ژنتیکی (دی آلل)

دی آلل یک سیستم تلاقی است که تمامی تلاقی های ممکن در میان گروهی از والدین را دربرمی گیرد. این طرح ژنتیکی به منظور برآورد سیستم های پلی ژنیک در پرورش گیاهان استفاده می شود. از طریق طرح تلاقی دی آلل، پرورش دهندگان گیاهی می توانند قابلیت ترکیب پذیری عمومی و قابلیت ترکیب پذیری خصوصی را برآورد کنند. قابلیت ترکیب پذیری به عنوان یک معیار مهم برای پرورش دهندگان است که به منظور مطالعه و مقایسه عملکرد لاین ها در ترکیب های هیبرید و ماهیت عمل ژن مورد استفاده قرار می گیرد. بر اساس آنالیز قابلیت ترکیب پذیری کاراکترهای مختلف، مقادیر بالای قابلیت ترکیب پذیری خصوصی نشان دهنده ی اثرات ژن غالبیت و مقادیر بالای قابلیت ترکیب پذیری عمومی نشان دهنده ی نقش بیشتر اثرات کنترلی ژن افزایشی این کاراکترها در گیاهان است. اگر مقادیر قابلیت ترکیب پذیری عمومی و خصوصی معنی-دار نباشند، اثرات ژن اپیستاتیک نقش مهمی را در تعیین این کاراکترها ایفا می کند. مطالعه حاضر به منظور معرفی طرح تلاقی دی آلل و همچنین مرور تحقیقات انجام شده در این زمینه است

کلیدواژه ها:

سیستم تلاقی دی آلل ، عملکرد ژن ، قابلیت ترکیب پذیری خصوصی ، قابلیت ترکیب پذیری عمومی