بررسی پتانسیل جمع آوری آب باران از سطح ساختمان ها (مطالعه موردی: یکی از نواحی چندگانه شهردای مشهد)

جمع آوری آب باران(RWH ) یکی از راهکارهای مفید و عملی در مدیریت منابع آب در مناطق خشک و نیمه خشک است. در سال های اخیر، تغییر اقلیم و در پی آن کاهش نزولات جوی از یک سو و رشد سریع جمعیت از سوی دیگر سبب کاهش سرانه آب تجدیدشونده کشور شده است. از طرفی شهرهای پرجمعیت ایران با نیاز روزافزون به منابع آبی مواجه اند. لذا برنامه ریزی برای استفاده بهینه از منابع موجود و شناسایی و کاربرد منابع جدید و جایگزین مانند جمع آوری و استفاده از آبهای سطحی و باران امری ضروری به نظر می رسد. سیستم های جمع آوری آب باران در بسیاری از مناطق دنیا به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک به عنوان روشی عملی برای به حداقل رساندن ریسک خشک سالی پذیرفته شده است. از طرفی اطلاعات کاملی از میزان پتاسیل موجود به منظور جمع آوری آب باران در حوضه شهری (سطح پشت بام ها) و همچنین فواید مستیم و غیر مستقیم این سیستم ها در دسترس نیست. در این مقاله به بررسی پتانسیل موجود برای جمع آوری آب از سطح پشت بام های منطقه 9 شهرداری مشهد پرداخته شد. با توجه به نتایج به دست آمده، با استفاده از این سیستم می توان سالانه در کاربری های مسکونی، تجاری ، آموزشی و اداری به ترتیب حدقل 2367151 ، 39837، 70821 و 13215 متر مکعب در سال در مصرف آب صرفه جویی نمود. نتایج همچنان نشان داد کاربرد این سیستم در ماه های پر باران و در منازل مسکونی، در سال های با بارندگی متوسط، کمترین و بیشترین بارندگی می تواند به ترتیب تا 31، 26، 66 درصد از نیاز مصرف آب ماهانه را تامین کند.

کلیدواژه ها:

جمع آوری آب باران ، خشکسالی ، بحران آب ، شهر مشهد ، ساختمان ها