بنیان های پایداری در میدان توپخانه تهران در جهت توسعه گردشگری

در جهان معاصر گردشگری به عنوان عاملی جهت بهبود کیفیت زندگی جوامع در حال توسعه تلقی می شود. رشد و توسعه گردشگری همواره با تغییراتی شگرف در اوضاع سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و روش زندگی انسان ها همراه است و موجد تحولاتی بنیادی در شرایط اقتصادی، فرهنگی و آداب و رسوم مردم است. توسعه گردشگری به عنوان کاتالیزور توسعه سایر بخش های اقتصادی همچون کشاورزی، ماهی گیری، ساخت و ساز و ... می باشد. در بافت قدیمی شهر تهران (میدان توپخانه) ، آشنایی با شناخت مبانی نظری پست مدرن و به تبع آن شناخت فرهنگ و هویت معماری گذشته و بومی گرایی در ایران جهت توسعه گردشگری ضروری به نظر می رسد . از طرفی توجه به مفهوم احساس تعلق به محیط و رابطه آن با خاطره انگیزی بافت مورد نظر برای بازگرداندن روح زندگی به آن، به طراحی فضای شهری پایدار کمک می کند. رویکرد پژوهش حاضر رویکردی تحلیلی و توصیفی است که از پیشینه منابع موجود در مطالعات کتابخانه ای و اسناد ی و مطالعه کتب صورت گرفته در سنوات گذشته نگارندگان بهره گرفته است . سپس برای ارایهراهبردهای پایداری کالبدی _ اجتماعی و جذب گردشگران به میدان توپخانه تهران از تکنیک SWOT استفاده شده است . در این روش تلاشهایی برای تجزیه وتحلیل شرایط بیرونی و وضعیت درونی صورت می پذیرد و براساس نتایج به دست آمده، راهبردهای مناسب برای پایداری هرچه بیشتر یک میدان تاریخی مطرح می شوند . فرصت ها و تهدیدهای استخراج شده، چالش ها و مسایل مطلوب و نامطلوب اصلی هستند که در برنامه ریزی آتی برای توسعه پایدار محله نقش اصلی را ایفا می نمایند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، گردشگری ، بافت تاریخی ایران ، میدان توپخانه ، تهران