مدیران رهبر گونه ، نیاز ضروری سازمانهای هزاره سوم

هزاره سوم، امواج تازه ای از تغییر را با خود به همراه آورده و محیط پیرامون سازمان ها را پویا تر از قبل کرده است به طوری که مدیریت و رهبری سنتی جوابگوی این نوع تغییرات جدید نیست. طبق نظریات تافلر، شوان (1971) و برگ و کوبیست (1993)، سازمان های امروزی نمی توانند روند و سرعت تغییرات را متوقف سازند بلکه تنها می توانند تردیدها ، نوسانات و بی ثباتی ها را به فرصت هایی برای آموختن، تطابق و همخوانی مطلوب تبدیل کنند. بنابراین انتخاب سبک رهبری مناسب توسط مدیران ، برای موفقیت عملکرد سازمانی و افزایش بهره وری ضروری به نظر می رسد (چگینی، 1389، ص 1و 2 ). بی تردید رهبری و مدیریت موتور توسعه است و از طرفی کلید رستگاری ، رفاه و استقلال سازمان ها و کشور هاست. لیکن توسعه در گرو کار گروهی و سازمانی است و به سامان رسیدن فعالیت های گروهی و سازمانی مستلزم مدیریت و یا رهبری اثر بخش است. همه ی انسان ها و ملت ها به هر حال سازمان خود را به گونه ای اداره می کنند ، ولی در دنیای رقابت و پیچیدگی روز افزون دانش و مهارت ، توفیق سازمان ها بدون شیوه های مطلوب و اثر بخش رهبری امکان پذیر نخواهد بود، به طوری که محققان رفتار سازمانی ثابت کرده اند که رهبران می توانند عامل تمایز در سازمانها باشند.این مقاله سعی دارد تا با ارایه خلاصه مطالعات انجام شده در خصوص واژه رهبری و تفاوت آن با مدیریت ،به تغییر نگرش مدیران از حالتی مدیر محور و خودکامه به سوی حالتی همراه با نفوذ و رهبری کمک کندتا شاهدتاثیر دو چندان آن در افزایش بهره وری و موفقیت سازمانها باشد ، چرا که رهبری مکمل مدیریت می باشد نه جایگزین آن.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، رهبری ، مدیران رهبرگونه ، توسعه رهبری