بررسی اثر سطوح مختلف ازت و زمان محلول پاشی برصفات کیفی میوه پرتقال والنسیا

تغذیه درختان میوه با نیتروژن یکی از مهمترین عوامل موثر بر رشد و تولید عملکرد است. روشی های سنتی کاربرد کودهای از ته علاوه بر الودگی محیط زیست راندمان بسیار پایینی دارند که باعث تحمیل هزینه های اضافی در بر سیستم کشاورزی کشور می شوند . از اینرو استفاده از روش های جایگزین کوددهی سالهاست مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. یکی از این روش های جایگزین محلول پاشی درختان میوه است با کودهای از ته است که تاریخ انجام این عملیات تاثیر بسزایی در عملکرد و کیفیت نهایی میوه دارد. به منظور بررسی اثر محلول پاشی ازت و ارزیابی بهترین زمان محلول پاشی درختان پرتقال والنسیا در منطقه جیرفت، این آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. فاکتورها شامل زمان محلول پاشی در 3 سطح (15 و 30 دی ماه و 15 بهمن ماه) و غلظت ازت در 5 سطح ( 0، 0/25، 0/5، 0/75 و 1 درصد) بودند. صفات اندازه گیری شده شامل اسیدیته قابل تیتراسیون (TA)، ویتامین ث، مواد جامد کل محلول (TSS)، اسیدیته (DH ) و نسبت TSS/TA بودند. نتایج این پژوهشی نشان داد میوه ی درختان محلول پاشی شده با غلظت ازت 0/75 و 1 درصد در تاریخ 15 بهمن از نظر صفات کیفی مثل محتوای ویتامین ث، مواد جامد محلول و نسبت TSSITA عملکرد بهتری داشتند.

کلیدواژه ها:

اسیدیته کلی ، مواد جامد کل محلول ، ویتامین ث