خواص مکانیکی و رفتار گرمایی آمیخته های (پلی کاپرولاکتون-پلی تتراهیدروفوران)ابر مولکولی

در این پژوهش، کاربرد آمیخته سازی در تهیه پلیمرهای ابرمولکولی با خواص مکانیکی تنظیم شدنی نشان داده شده است. انتظار می رود، برهم کنش های بین مولکولی تا حد قابل ملاحظه ای ریزساختار ودر نتیجه خواص آمیخته را کنترل کند. به همین دلیل، از دیمرشدن قوی زنجیرهای اولیگومری از راه جایگزینی گروه های با قابلیت ایجاد پیوندهای هیدروژنی چهارتایی یوریدوپریمیدینون ( UPy )روی زنجیر، که به طور معمول برای سنتز پلیمرهای ابرمولکولی بهکار می رود، برای بهبود سازگاریفازی در مخلوط پلیمرهای ابرمولکولی عامل دار شده با UPy استفاده شد. در این مطالعه برای حذف اثرهای جانبی، از اولیگومرهای اولیه (پلی استر و پلی اتر)با وزن های مولکولی برابر (معادل2900 ) استفاده شد. ابتدا گروه های عاملی انتهای زنجیرهای پلی استر دی ال و پلی اتر دی ال با گروهUPy جایگزین و سپس آمیزه هایی از پلیمرهای ابرمولکولی حاصل با نسبت های مولی متفاوت تهیهشد. پس از آن، خواص مکان کیی و رفتار فازی آمیخته ها در مقایسه با پلیمرهای خالص مطالعهشد. نتایج بررسی ها با اندازه گیری خواص مکانیکی به شیوه کشش نشان داد که انتخاب راهکارابرمولکولی در آمیخته سازی موجب بهبود قابل ملاحظه خواص مکانیکی پلی تتراهیدروفورانابرمولکولی از جمله افزایش استحکام کششی تا بیش از % 110 و مدول یانگ تا حدود 5 برابر شدهاست. سپس، ساختار پلیمرها و آمیخته ها با استفاده از گرماسنجی پویشی تفاضلی بررسی شد. درمنحنی های گرماسنجی پویشی تفاضلی، برای آمیخته ها فقط یک دمای انتقال شیشه ای در محدودهدمایی بین دمای انتقال شیشه ای هر کی از پلیمرهای خالص مشاهده شد. این موضوع نشان دهندهبهبود قابل ملاحظه سازگاری فازی بر اثر ایجاد برهم کنش های ابرمولکولی است.

کلیدواژه ها:

پلی تتراهیدروفوران ، پلی کاپرولاکتون ، آمیخته ابرمولکولی ، رفتار گرمایی ، خواص مکانیکی