ساماندهی رویکرد پیاده مداری (نمونه موردی:خیابان طالقانی بیرجند)

سهم عمده ای از مشکلات شهرهای ما ناشی از بی توجهی بهعابرهای پیاده است. پیاده روی اولین مد حمل و نقل از زمانپیدایش سکونت گاه های شهری بوده و همواره به عنوان یکی ازشیوه های اصلی جابجایی باقی خواهد ماند. برخی از نواحی شهریبرای برقراری ارتباطات و جابجایی درونی کاملا وابسته به این نوعجابجایی هستند. بسیاری از مراکز خرید نوساز مدل هایی هستند کهبراساس حرکت عابران پیاده طراحی می شوند. نواحی قدیم تر ومسیر های اصلی در درون شهرها از جمله خیابان طالقانی بیرجندنیاز به برخورد مشابهی دارند. اما با این نتیجه گیری که تماممشکلات از اختلاط ترافیک سواره بر پیاده ناشی می شود هم بسیاریاز خیابانهای شهری بدون حضور خودروها شکل بی روحی به خودخواهند گرفت. اما مشکل زمانی ایجاد می شود که خودروها مانعحرکت آزادانه عابران پیاده می شود. این امکان وجود دارد که درمراکز شلوغ شهری حضور همزمان خودروها و عابران پیاده را داشتهباشیم؛ به شرطی که خودروها با سرعت بسیار پایین حرکت کنند وترافیک عبوری تا حد ممکن کاهش یابد و یا اینکه بطور کامل عبورخودروها از مسیر حذف و یک فضای شهری پیاده محور ایجاد گردد.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل عمومی ، پیاده مداری ، عابران پیاده ، بیرجند