بررسی مدل های پیش بینی جمع شدگی بتن خودتراکم

در سال های اخیر بتن خودتراکم با توجه به حل مشکلات سازه های بتنی خصوصا در مقاطع با تراکم بالای میلگرد نقاطی که لرزاندن بتن امکان پذیر نیست، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. باید توجه داشت که بتن خودتراکم نسبت به بتن معمولی بیشتر در معرض تغییر شکل های وابسته به زمان مانند جمع شدگی می باشد این مساله زمینه ساز مشکلاتی مانند ایجاد تنش، ترک خوردگی تغییرشکل های ناخواسته در اعضای بتنی در مجموع کاهش عمر سازه ها می گردد. محاسبه جمع شدگی بتن خودتراکم به روش های آزمایشگاهی مستلزم هزینه نیروی انسانی متخصص است از آنجایی که جمع شدگی تابعی از زمان است، اندازه گیری آن در بازه های زمانی طولانی انجام می شود، به همین دلیل مدل های پیش بینی جمع شدگی، به عنوان روش های پارامتری، با صرفه جویی در هزینه زمان بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. ایا در این تحقیق با داشتن اطلاعات آزمایشگاهی مانند نتایج آزمایشگاهی بتن سخت شده بتن تازه و هم چنین اطلاعات طرح مخلوط یک نمونه بتن خودتراکم، جمع شدگی آن در زمان های متفاوت با استفاده از مدل های پیش بینی محاسبه شده است. مدل های پیش بینی استفاده شده در این تحقیق مدل ACI-209R و مدل 2000 GL و مدل آشتو 2004 ، مدل آشتو 2007 ، مدل CEB-FIP مدل B3 بوده است. نتایج به دست آمده در این تحقیق نشان دهنده این بود که مدل 2000 GL جمع شدگی را بیشتر از نتایج آزمایشگاهی تخمین زده است اما در مقایسه با بقیه مدل های پیش بینی، از تخمین بهتری برخوردار بوده خطای کمتری داشته است. پس از آن مدل آشتو 2007 نسبت به بقیه مدل های پیش بینی از خطای کمتر و تخمین مناسب تری برخوردار بوده است. مدل CEB-FIP مدل B3 میزان جمع شدگی را نسبت به مقدار واقعی، کمتر تخمین زده اند. در میان مدل های پیش بینی، مدل ACI-209R از خطای بیشتری برخوردار بوده است.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، جمع شدگی ، ترک خوردگی ، مدل های پیش بینی