نقش تاب آوری و راهبردهای مدیریت زندگی در پیش بینی کیفیت زندگی بیماران دیالیزی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش تاب آوری راهبردهای مدیریت زندگی در پیش بینی کیفیت زندگی بیماران دیالیزی بود. کلیه بیماران دیالیزی شهر کرمانشاه در سال 1395 بودند، جامعه پژوهشی موردنظر را تشکیل می دادند. پژوهش بر روی 181 نفر (79 مرد و 102 زن) که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند، اجرا شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه کیفیت زندگی (QOL؛ سازمان جهانی بهداشت، 1989)، پرسشنامه انتخاب، بهینه سازی و جبران (SOC؛ فروند و بالتز، 2002)، و مقیاس تاب آوری (CD-RIS؛ کانور و دیویدسون، 2003) استفاده شد. بررسی روابط بین متغیرها از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه با روش همزمان انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که تاب آوری و راهبردهای مدیریت زندگی با کیفیت زندگی بیماران رابطه ی مثبت و معناداری داشت. همچنین مشاهده شد که تاب آوری و راهبردهای مدیریت زندگی قادر به پیش بینی تمامی زیرمولفه های کیفیت زندگی بیماران بود. در نتیجه ی می توان تاب آوری و راهبردهای مدیریت زندگی را جزء عوامل زیربنایی مرتبط با کیفیت زندگی دانست. در انتها پیشنهاد می شود که باید برای بالا بردن کیفیت زندگی عوامل روانشناختی زیربنایی بیماران توجه ویژه شود.

کلیدواژه ها:

بیماران دیالیزی ، تاب آوری ، راهبردهای مدیریت زندگی ، کیفیت زندگی