بررسی رابطه سرسختی روانشناختی با امید به زندگی در بیماران سرطانی

هدف از پژوهش حاضر تعیین بررسی رابطه سرسختی روانشناختی با امید به زندگی در بیماران سرطانی بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه مراجعه کنندگان به بیمارستان امام خمینی تهران (انیستیتو سرطان) که در نیمه اول سال 1395به منظور معاینات و درمان های مربوطه به بیمارستان مراجعه کرده و بستری شدند، تشکیل دادند. نمونه آماری پژوهش با توجه به محدودیت جامعه آماری از میان کلیه مراجعه کنندگان به انیستیتو سرطان بیمارستان امام خمینی(ره) از طریق نمونه گیری در دسترس نمونه ای به حجم 50 نفر(25 نفر زن و 25 نفر مرد) انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سرسختی اهواز کیامرثی، نجاریان و مهرابی زاده هنرمند(1377 )و امید به زندگی اشنایدر و همکاران(1991) استفاده شد. روش تجزیه تحلیل داده ها ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه بود. نتایج نشان داد که بین سرسختی روانشناختی و انگیزش رابطه مثبت و معنیدار وجود داشت.(P<0/01 )بین سرسختی روانشناختی و گذرگاه رابطه مثبت و معنیدار وجود داشت.(P<0/01 )بین سرسختی روانشناختی و نمره کل امید رابطه مثبت و معنیدار وجود داشت.(P<0/01 )همچنین نتایج رگرسیون چندگانه امید به زندگی و ابعاد آن شامل انگیزش گذرگاه بر اساس سرسختی روانشناختی پیش بینی می شود.(P<0/05)

کلیدواژه ها:

سرسختی روانشناختی ، امید به زندگی ، بیماران سرطانی