اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر یادگیری اجتماعی بر پرخاشگری و هوش هیجانی نوجوانان پسر

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر یادگیری اجتماعی بر پرخاشگری و هوش هیجانی نوجوانان پسر بود. روش پزوهش از نوع نیمه تجربی(طرح پیش آزمون - پس آزمون) با گروه کنترل بوده است. بدین منظور ، ابتدا از بین مدارس متوسطه اول منطقه 5 تهران به روش خوشه ای تصادفی چندمرحله ای دو مدرسه و از آنها تعداد 100 دانش آموز به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. آنگاه پرسشنامه های پرخاشگری ایزینک(1975) و هوش هیجانی شوت(1998) اجرا و تعداد 40 دانش آموز که نمره بالاتر پرخاشگری و پایین تر هوش هیجانی گرفته بودند غربال شدند و به صورت تصادفی ساده به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های هر دو گروه قبل و بعد از برنامه گروه درمانی با تاکید یادگیری اجتماعی ، پرسشنامه های پرخاشگری آیزینک و هوش هیجانی شوت را کامل کرده و به گروه آزمایش به مدت 8 جلسه برنامه گروه درمانی بر مبنای یادگیری اجتماعی انجام شد. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون واریانس چند متغیره تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که گروه درمانی با تاکید یادگیری اجتماعی بر پرخاشگری و هوش هیجانی تاثیر مثبتی دارد. همچنین نشان داد که یادگیری اجتماعی بواسطه محرک های مثبت می تواند هوش هیجانی را افزایش و البته با افزایش هیجانی، کنترل خشم نیز مدیریت می شود. همچنین نتایج نشان داد توانمندی های هوشی ثابت هستند اما هوش هیجانی میتواند فراگرفته شود یا بهبود یابد.

کلیدواژه ها:

یادگیری اجتماعی ، پرخاشگری ، هوش هیجانی