بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری فردی مبتنی بر الگوی هافمن در کاهش نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی دختران سوم دبیرستان منطقه 3 شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن در کاهش اضطراب اجتماعی روی دانش آموزان دختر سوم دبیرستان انجام گرفت. روش مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. گروه نمونه متشکل از 14نوجوان دختر سوم دبیرستان بود، که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نوجوانان دارای اختلال اضطراب اجتماعی در دو گروه قرار داده شدند،به طوریکه 7 نفر از مبتلایان یاد شده به شکل تصادفی در گروه آزمایش و 7 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش بر اساس الگوی هافمن(فردی) تحت درمان قرار گرفت و گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس اضطراب اجتماعی لیبوویتس(1LSAS) و مصاحبه بالینی ساختار یافته بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی 2( SCIA-IV) بود. از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد)و همچنین از روش کوآریانس برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.نتیجه گیری : نتایج پژوهش حاضر بیانگر اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن (2007)،در کاهش نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی است،به طوری که این اثربخشی در فاصله پس آزمون تا پیگیری نیز حفظ شده است

کلیدواژه ها:

اختلال اضطراب اجتماعی ، درمان شناختی رفتاری ، الگوی هافمن