بررسی اثر نانورس مونتموریلونیت بر ویژگی های فیزیکی و ریولوژیکی قیر

کیفیت روسازی آسفالتی معابر شهری نقش موثری در کیفیت تردد ترافیک، ایمنی عبور، استهلاک و سایل نقلیه و همچنین فضای مطلوبدرون و برون شهری دارد. سالیانه مبالغ زیادی صرف ترمیم خراب یهای روسازی را هها م یشود. طی سال های اخیر راهکارهایی جهت افزایشدوام، کیفیت رویه، کاهش آلودگی های صوتی و هوایی و افزایش عمر لایه های آسفالتی صورت گرفته است. از جمله این راهکارها می توانبه استفاده از مواد افزودنی جهت اصلاح و بهبود خواص قیر و آسفالت، استفاده از انواع جوا نکنندها جهت استفاده مجدد از آسفالت اشاره کرد.قیر به عنوان چسباننده سنگدانه ها در مخلوط آسفالتی به دلیل داشتن خاصیت ویسکوالاستیک بالا، به طور وسیع در روسازی را ه ها مورداستفاده قرار می گیرد. به دلیل افزایش روزافزون وزن و سرعت وسایل نقلیه، تنوع شرایط آب و هوایی، روسازی های امروزی دچارپدیده هایی همچون: پیرشدگی، شیارشدگی، عریان شدگی و تر کهای ناشی از خستگی می شوند. امروزه جهت بالا بردن عملکرد قیر درروسازی، استفاده از مواد اصلا ح کننده مانند پلیمر، لاستیک، رس و .. . به وفور مشاهده م یشود. در این میان، استفاده از فناوری نانو وافزودن نانو کامپوزیت به قیر باعث بالا رفتن مدول برشی مختلط (*G)، شاخص شیارشدگی و کاهش زاویه فاز(δ) همچنین بالا رفتن عملکرد و پایداری آن در دمای بالا می شود. در این پژوهش دو نوع نانورس مونتموریلونیت آلی N3 و N4 به عنوان اصلاح کننده در سه سطح 3%، 5% و 9% به صورت افزودنی به قیر 100-85 اضافه شده و تاثیرات آنها بر ویژگی های فیزیکی و ریولوژیکی قیر اصلاح شده و قیر خالص قبل و بعد از پیرشدگی به روش RFTO با استفاده از آزمایش های متداول نظیر نقطه نرمی، درجه نفوذ و ریومتر برش دینامیکیبررسی شده است. نتایج آزمایش ها نشان می دهد که هر دو نوع نانورس موجب بهبود ویژگی های فیزیکی و ریولوژیکی قیر پایه و قیرپیرشده می شوند. این امر به دلیل قرارگیری لایه های نانورس ها در قیر است که موجب تقویت چسبندگی و افرایش خاصیت الاستیک قیرمی باشد و مقاومت آن را در مقابل شیارشدگی و تغییر شکل دایم افزایش می دهد. در میان دو نانورس، N3 نتایج بهتری از خود نشان داد.

کلیدواژه ها:

قیر ، نانورس مونتموریلونیت ، شیارشدگی ، ویژگی های فیزیکی و ریولوژیکی