اثربخشی روان درمانی شناختی- رفتاری مذهب محور بر گرایش به خودکشی

هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر درمان شناختی-رفتاری مذهب محور بر گرایش به خودکشی بوده است. این پژوهش از نوع نیمه تجربی همراه با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بوده است و برای اجرای آن از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. پس از انجام نمونه گیری، شرکت کنندگان به سوالات پرسشنامه افکار خودکشی بک (1961) پاسخ دادند. سپس از میان این افراد کسانی را که در مقیاس افکار خودکشی بک، یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بودند، جدا کرده و از بین آنان 30 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. نهایتا به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل گمارده شدند؛ مداخله فقط بر روی گروه آزمایش انجام شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. یافته های پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. درمان شناختی رفتاری مذهب محور باعث کاهش نمرات افکار خودکشی و گرایش به آن در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می شود. نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی-رفتاری مذهب محور در کاهش گرایش به خودکشی موثر است. و این نوع درمان به عنوان یک درمان تکمیلی یا جامع در کنار دیگر درمان های پزشکی و روان شناسی می تواند مورد استفاده روانشناسان و مشاورین قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

شناختی- رفتاری ، مذهب محور ، گرایش به خودکشی