بررسی رابطه بین ویژگیهای شخصیتی با رضایت شغلی کارکنان و قضات دادگستری شهر کرمانشاه

رضایت شغلی نگرشی فردی نسبت به شغل بوده و یکی از عوامل مهم در موفقیت شغلی است که باعث افزایش کارایی، بروز خلاقیت و احساس رضایت فردی می گردد. بر این اساس روشن است که تیپ های شخصیتی در محیط کاری عملکرد فرد را در شغل او تحت تاثیر قرار می دهند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی با رضایت شغلی در کارکنان و قضات دادگستری کرمانشاه بود. کلیه کارکنان و قضات دادگستری شهر کرمانشاه در سال 1394 ، جامعه پژوهشی مورد نظر را تشکیل می دادند. پژوهش بر روی 195 نفر از کارکنان و قضات که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند اجرا شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ویژگی های شخصیتی (NEO-FFI) و پرسشنامه رضایت شغلی لافکوییس و همکاران (MSQ) استفاده شده بود. در تجزیه و تحلیل داده ها روش های آمار توصیفی و استنباطی بکار رفته بود. بررسی روابط بین متغیرها از طریق محاسبه ضرایب همبستگی با روش پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که بین ویژگی های شخصیتی و رضایت شغلی رابطه معناداری وجود دارد و همچنین ویژگی های شخصیتی قادر به پیش بینی معنادار رضایت شغلی بودند. از طرف دیگر نتایج آزمون T مستقل نشان داد که بین افراد با سطوح تحصیلی مختلف در رضایت شغلی آنها تفاوت معناداری وجود نداشت، همچنین بین رضایت شغلی و میزان سابقه تحصیلی تفاوت معناداری وجود نداشت. لذا پیشنهاد می گردد مسیولان دادگستری به رابطه ویژگی های شخصیتی کارکنان با رضایت شغلی آنها بیشتر توجه نموده و به کارگماری کارکنان در وظایف مختلف متناسب با ویژگی های شخصیتی شان هماهنگ باشد.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، رضایت شغلی ، کارکنان دادگستری ، قضات