بررسی معیارهای واجد ارزش مکان سازی پایدار در بهبود طراحی مکان شهری

عدم درک یک مکان توسط کاربران و ضعف در شناخت تمایز آن با سایر اماکن، بیانگر از بین رفتن هویت، استاندارد سازی قوانین و اصول طراحی، فقدان برنامه ریزی کالبدی منسجم، و همچنین عدم توجه به الگوهای رفتاری گروه های مختلف استفاده کنندگان می باشد که این امر سبب یکنواختی مکان ها شده و به تبع آن نیز افراد، قدرت برقراری ارتباط با آن را از دست داده اند. این پژوهش با هدف تدوین اصول و پارامترهای موثر در مکان سازی پایدار، جهت بهبود طراحی محیط، تدوین شده است. دو مقوله مکان سازی و پایداری و پیوند دادن آنها در قالب یک موضوع، بحث اصلی این مقاله است. در ابتدای تحقیق با مطرح ساختن سوالی، فرضیه ای براساس آن شکل گرفته و در نهایت مقاله در پی اثبات این فرضیه و یافتن پاسخ هایی شفاف برای سوال مطرح شده است. این پاسخ ها از استخراج معیارهای عمومی مکان سازی پایدار شکل می گیرند که منتج از مولفه های ایجاد یک مکان پایدار است. در این راستا به منظور مشخص شدن مولفه های ذکر شده، از آراء و اندیشه های صاحب نظران و اندیشمندان گوناگونی استفاده شده و درنهایت هشت مولفه که در سنجش فرآیند مکان سازی پایدار تاثیر ویژه ای دارند، به عنوان پایه و اساس ایجاد مکان پایدار معرفی شده اند. در نهایت مرتبط با هر مولفه، شاخص های عمومی مکان سازی پایدار در قالب جدولی گردآوری شده اند.

کلیدواژه ها:

مکان ، مکان سازی ، پایداری ، مکان سازی پایدار