تاثیر مشاوره گروهی با رویکرد تحلیل رفتار متقابل بر بهبود روابط والد - فرزندی دانش آموزان دختر هنرستان های اصفهان

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی مشاوره گروهی با رویکرد تحلیل رفتار متقابل بر بهبود روابط والد فرزندی هنرستان های دخترانه شهر اصفهان صورت گرفت. 30 مادر دختر پس از معرفی از سوی هنرستان های شهر اصفهان، -برای شرکت در پژوهش با رضایت و آگاهی کامل انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش ) 15 زوج( و کنترل ) 15 زوج( قرار گرفتند. از دختران شرکت کننده خواسته شد که به پرسشنامه رابطه والد فرزندی در پیش آزمون پاسخ دهند. دختران -گروه آزمایش در 10 جلسه 2 ساعته تحت آموزش گروه درمانی مبتنی بر رویکرد تحلیل رفتار متقابل شرکت کردند در جلسه آخر شرکت کنندگان برای بار دوم به پرسشنامه رابطه والد فرزندی به عنوان پس آزمون پاسخ دادند. یافته ها با -استفاده از شاخص های آماری میانگین، انحراف معیار و تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که نمرات پس آزمون عاطفه مثبت و گفت و شنود در افراد شرکت کننده در گروه آزمایش در مقایسه باگروه کنترل، به صورت معناداری افزایش یافته است وسردرگمی نقش و همانند سازی در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی دار نشان نداد. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که مشاوره گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل،بر بهبود روابط مادران و دختر نوجوان تاثیر دارد

کلیدواژه ها:

صمیمیت ، رابطه والد فرزندی ، مشاوره گروهی ، رویکرد تحلیل رفتار متقابل