ارزیابی تاثیر کاربرد ژیوتکستایل بر تنش برشی و جابجایی تاج در سدهای خاکی توسط مدلسازی عددی

بهره گیری از مصالح پلیمری درسدهای خاکی، عمدتا0 سبب پایداری و افزایش ضریب اطمینان وتثبیت بیشتر خاکریزها به ویژه در پوسته سد میگردد. در تحقیق حاضر، مدل سازی عددی به روش اجزاء محدود برروی یک سد خاکی مسلح شده با ژیوتکستایل انجام میپذیرد تا بهبود عملکرد پوسته سد خاکی در برابر تغییر مکان، تنش برشی و بهینه سازی سایر ویژگیهای سازهای با مدلسازی رایانه ای آشکار گردد. لذا از ژیوتکستایل در پوسته سد خاکی در زوایای 0،15،30 ،45،60،75،90 درجه و با فاصله 1 تا 4 متر و با طولهای مختلف در پوسته سد خاکی استفاده میشود و سپس فاصله و زاویه بهینه ژیوتکستایلها ، در نرم افزار المان محدود PLAXIS مدل سازی میشود. نتایج تحقیق مبین آن است که قرارگیری ژیوتکستایلها تحت زاویه 30 درجه باعث کاهش 78 درصدی جابه جایی در تاج سد و کاهش 42درصدی تنش برشی در پوسته سد می شود و هر چقدر فاصله ژیوگریدها، تا رسیدن به مقدار بهینه، نزدیکتر به هم در پوسته باشند، سبب پایداری بیشتر سد، افزایش زاویه اصطکاک داخلی و در نتیجه افزایش ضریب اطمینان در سد میشود.همچنین، ضمن کاهش خاکریزی و کاهش عملیات خاکی در بالادست و پایین دست سد و همچنین تندتر انتخاب کردن شیب پوسته، کاهش چشمگیری در وقت، هزینه و مقدار مصالح مصرفی بدست میآید.

کلیدواژه ها:

ژیوتکستایل ، تنش برشی ، بهینه سازی ، اجزا محدود ، سد خاکی