ارزیابی مدلSCS در مطالعات هیدرولوژی پروژه کنترل و تغذیه سیلاب ساچون شهرستان زرین دشت فارس

به منظور تعیین میزان دبی پیک خروجی رودخانه ها که فاقد ایستگاه و آمار دبی میباشند میتوان از مدل ها و روش هایی مانند فولر، دیکن، SCS و دیگر روشهای تجربی استفاده نمود. در این مطالعه به کمک یکی از روشهای پرکاربرد (SCS ،(مقدار دبی حداکثر سیلاب در حوضه ی آبخیز ساچون تخمین زده شده و به کمک بازدیدهای میدانی مشکلات ایجاد شده در آبگیری پروژه ساچون ارزیابی شد. این روش در مطالعات هیدرولوژی پروژه های بزرگ (زمان تمرکز بیشتر از 6 ساعت) کارایی داشته و استفاده از این روش در پروژه های کوچک (مساحت حوضه کمتر از 10 کیلومترمربع) همراه با خطا می باشد. بنابراین در خصوص پروژه کنترل و تغذیهسیلاب ساچون که مطالعات هیدرولوژی آن به روش SCS انجام شده است، (از جمله دبی ماکزیمم 50 ساله که مبنای طراحی ابعاد دهانه آبگیر و سرریزها می باشد و 89/8 متر مکعب در ثانیه محاسبه شده است) برای آبگیری کامل پروژه به تداوم سیل به مدت 6ساعت می باشیم، که کمتر در منطقه شاهد همچون سیلی می باشیم. هم چنین با توجه به بازدیدهای صورت گرفته، یکی از مشکلات اساسی در پروژه کنترل و تغذیه سیلاب ساچون دهانه آبگیر آن می باشد که سازندی محکم از جنس کنگلومرا به طول 60 متر در ابتدای کانال انتقال رخنمون کرده است و مانع از ورود سیلاب می شود. بنابراین با توجه به طراحی و اجرای ابعاد سرریز روی خاکریزبراساس دبی 50 ساله به روش SCS برابر با 9 مترمکعب در ثانیه، پیشنهاد می شود در صورت امکان با حفاری سازند زمین شناسیموجود در ابتدای کانال انتقال و کاهش کد ارتفاعی آن حجم آبگیری در هر سیل افزایش دهیم و در صورت امکان حداقل دبی انحرافیبه 9 مترمکعب در ثانیه افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

ساچون ، زرین دشت ، مدل SCS