تحلیل سیمای سرزمین بر روی فضاهای سبز شهری

توسعه بی رویه شهرها در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران، مشکلات فراوانی را به وجود آورده است که یکی از این مشکلات، ساخت و سازهای بی رویه بدون در نظر گرفتن استانداردها و بی توجه به محیط زیست شهری می باشد. همین امر باعث شده که میزان فضای سبز شهری در مقایسه با مساحت شهرها و سرانه های در نظر گرفته شده، بسیار کاهش یابد، بنابراین وضعیت موجود شهرها، نه تنها حکم بر ایجاد فضاهای سبز در سطح وسیع و با برنامه ریزی دقیق می نماید، بلکه بیش از هر زمان دیگر طالب فضاهای سبز وسیع به منظور برقراری موازنه برای بهبود وضعیت محیط زیست می باشد. با اهمیتی که فضای سبز در محیط شهری برای مردم دارند نیاز به تحلیلی است که بتوان نقاطی از فضاهای سبزی را که در حال حاضر وجود دارد وحتی در آینده می توان با پیش بینی بهینه در استقرار فضای سبز در شهر دست یافت، را می توان با رویکرد کاربرد اکولوژی سیمای سرزمین نشان داد. دراین مقاله سعی براینست که اصطلاحات مبانی پایه سیمای سرزمین را مطرح کرده و متریک هایی که در بررسی این مکان ها استفاده می شود را توضیح داده شود و با استفاده از آن ها به وضعیت موجود فضای سبز و راه حل هایی برای بهتر شدن آن ها بیان نمود.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، محیط زیست ، اکولوژی سیمای سرزمین ، متریک